این نوع فولاد ابزار نام خود را از ویژگی هایی که پس از کوینچ و سرد شدن در آب بدست آورده، گرفته است.این نوع فولاد ابزار به دلیل کم هزینه بودن در مقایسه با سایرین ، متداول ترین فولاد ابزار است.
در فولاد ابزار سخت شونده در آب که فولادهای گروه W نیز نامیده می شوند، کربن عنصر آلیاژی اصلی است. مقادیر کمی کروم برای افزایش سختی و مقاومت در برابر سایش، به بیشتر فولادهای گروه W اضافه می شود و مقادیر کمی از وانادیوم برای حفظ اندازه ریز دانه ای اضافه شده، که در نتیجه باعث افزایش مقاومت می شود.
استحکام فولاد ابزار گروه W با آلیاژی با منگنز ،سیلیکون و مولیبدن افزایش می یابد. این فولادها می توانند به سختی بالایی برسند (بالاتر از HRC 66) اما در مقایسه با فولادهای ابزار دیگر شکننده هستند.
فولادهای ابزار گروه W با مقادیر مختلفی از کربن (0.60 تا 1.40 درصد) ساخته می شوند. محبوب ترین آنها حاوی تقریبا 1.00٪ کربن است.
این نوع فولاد مقاومت کمی در برابر نرم شدن در دماهای بالا دارد. از فولاد های گروه W در سکه زنی، برجسته کاری، ابزار چوب بری، ابزارهای برش فلز، ساخت قطعات ابزاری مقاوم در برابر سایش، چاقوسازی و... استفاده میشود.
امروزه فولاد های W بسیار کمتر از آنچه در قرن 19 و اوایل قرن بیستم استفاده می شدند، استفاده می شوند.