مقاومت به شوک بالا و سختی پذیری خوب توسط آلیاژهای کروم، تنگستن، سیلیکون، مولیبدن و منگنز ایجاد می شود. فولاد های ابزار مقاوم به شوک برای مقاومت در برابر شوک در هر دماهای پایین و بالا طراحی شده اند.
عناصر آلیاژی اصلی در فولاد ابزار مقاوم به شوک، که به آن فولادهای گروه S نیز گفته می شود، ترکیب های مختلف منگنز ، سیلیکون ، کروم ، تنگستن و مولیبدن است.
محتوای کربن برای کل فولاد های ابزار گروه S حدود 0.50 درصد است ، که ترکیبی از استحکام و چقرمگی بالا و مقاومت در برابر سایش کم تا متوسط را ایجاد می کند.این خانواده از فولادها مقاومت بسیار خوبی در برابر ضربه نشان می دهند و می توانند به سختی نسبتاً بالایی دست یابند. چقرمگی این گروه معمولا از محتوی 1 تا 2 درصد سیلیکون و 0.5 تا 1 درصد مولیبدن آن ناشی می شود.
این نوع فولاد ابزار در عمدتا برای ساخت اسکنه ها، ابزار های پرچ و پانچ ، مته ها و سایر کاربردهایی که نیاز به چقرمگی بالا و مقاومت در برابر بارگذاری شوک دارند، استفاده می شوند. انواع S1 و S7 همچنین برای پانچ و برشکاری گرم که مقداری مقاومت در برابر گرما نیاز دارند ، مورداستفاده قرار میگیرد.