فولادهای TRIP که نام اختصاری Transformation Induced Plasticity Steel میباشد، بخشی از خانواده فولاد پیشرفته با مقاومت بالا AHSS هستند که به دلیل همین ویژگی، کاربرد بسیاری در صنعت دارد.
ریزساختار فولادهای TRIP، حداقل از پنج درصد حجم آستنیت نگهدارنده تشکیل میشود، که در یک ماتریس فریت اولیه تعبیه شده است. ریزساختار همچنین شامل مقادیر مختلفی از فازهای سخت مانند بنیت و مارتنزیت است.
فولادهای TRIP به دلیل بیشتر بودن کربن نسبت به سایر اعضای خانواده AHSS، مانند فولادهای فاز دوتایی، قابل توجه هستند.
آنها به طور معمول نیاز به نگهداری ایزوترمال در دمایی متوسط دارند که مقداری از بنیت تولید می کند. سیلیکون و آلومینیوم به منظور سرعت بخشیدن به فرآیند تشکیل فریت و باینیت و همچنین جلوگیری از ساخت کاربید در ناحیه بنیت مواد اضافه می شوند.
مقدار بیشتر سیلیکون، آلومینیوم و کربن فولادهای TRIP منجر به کسری از آستنیت باقی مانده در ریزساختار نهایی مواد می شود. افزایش محتوای کربن همچنین فاز آستنیت باقی مانده را زیر دمای محیط معمول تثبیت می کند. تغییر محتوای کربن به کنترل سطح کرنش، که در آن آستنیت شروع به تبدیل به مارتنزیت می کند، کمک می کند.
در سطح کربن کم ، دگرگونی آستنیت باقی مانده، تقریباً بلافاصله پس از تغییر شکل شروع می شود ، که در نتیجه؛ روند شکل گیری و سرعت سختی کار را بهبود می بخشد.
در مقدار کربن بالاتر ، دگرگونی فقط در سطح کرنش، فراتر از آنهایی که در طی فرآیند شکل گیری استفاده می شوند، رخ می دهد. آستنیت باقی مانده پس از مرحله نهایی فرآیند تشکیل در این سطوح بالاتر کربن باقی می ماند.
فولادهای TRIP می توانند به صورت گالوانیزه گرم ، نورد سرد یا گرم تولید شوند ، و دارای قدرت مقاومت از 500 MPa تا 800 MPa هستند.
در مقایسه با سایر فولادهای با استحکام بالا ، فولادهای TRIP سطح سختی کار را در سطوح بالاتر فشار حفظ می کنند. فولادهای TRIP از ظرفیت سختی پخت بسیار بالایی برخوردار هستند و با انجام این کار می توان قدرت عملکرد آنها را نزدیک به 70 مگاپاسکال افزایش داد.
فولادهای TRIP برای قطعات خودرویی که در هنگام تصادف تغییر شکل میدهند، و به مقادیر زیادی از جذب انرژی به هنگام سختی کار نیاز دارند، بسیار پرکاربرد هستند.